Au - Oostenrijk
Winterreis 2024
Op 2 maart met de informatiedag kwamen we met de deelnemers bij elkaar in Huizen waar we ook de zitski’s konden passen. We kwamen nog wel een paar skibegeleiders te kort maar gelukkig via een school kon er in de laatste week nog het één en ander geregeld worden zodat we met totaal 38 personen op weg gingen waarvan 7 skibegeleiders.
Vrijdagavond 15 maart was het dan eindelijk zover. De start van de wintersportvakantie in Au kon beginnen
We verzamelden in Hoevelaken, waar alles ingepakt werd en om 21.30 vertrokken we richting Oostenrijk. Na een voorspoedige reis kwamen we op zaterdagmorgen om plm. 11.00 uur veilig op onze vakantiebestemming in Hollandheim aan. We werden verwelkomd met koffie en cake en daarna konden we aan de gang om ons te installeren op ons vakantieadres. De prachtige bergen tegenover het gebouw waren grotendeels groen, maar hoger op de bergen lag wel sneeuw. ’s Middags werd er een uitstapje naar het dorp gemaakt, om de nodige skispullen te huren zodat we op maandagmorgen geen tijd zouden verliezen om dat nog allemaal te regelen. Na de warme maaltijd werd het kennismakingsspel gehouden om zo elkaar beter te leren kennen,
De zondag genoten we van de rust en ging tijdens de kerkdienst de bijbel open in Genesis. De preek ging over Abraham dat hij moest vertrekken uit Ur en op weg ging naar het onbekende land. Het leek wel een beetje op het programma “Ik vertrek” met dit verschil dat Abraham een opdracht van God kreeg en Abraham niet wist waar hij naar toe ging. De hele week hebben we tijdens de overdenkingen het leven van Abraham gevolgd in de bijbel. s’Middags werden de spieren los gemaakt door een flinke wandeling te maken door het mooie landschap rond Hollandheim. Aan het eind van de middag hebben we nog een dienst gehouden met een meditatie en waar ook naar hartenlust in gezongen werd.
Op zondagavond leken de berichten niet zo bijster goed en we hadden allerlei scenario’s bedacht om een andere invulling te geven dan skiën. Maar gelukkig op maandagmorgen leek het weer zo goed en zijn we toch maar vertrokken naar Warth. Onderweg begon het al een beetje te regenen en hoe dichter we bij Warth kwamen hoe meer de regen sneeuw werd. Maar gelukkig we hadden twee geweldige tenten bij ons en daar konden we prima onder zitten. De ene helft van de gasten ging ’s morgens, de andere helft ging ’s middags skiën. Ook bleven er een aantal in de bus zitten van waaruit er een prachtig uitzicht op de piste was. Op de maandagavond werd er geëvalueerd om zo nodig de taken beter te verdelen en om nog meer aan de wensen van onze gasten te kunnen voldoen
Op dinsdagmorgen was het weer prachtig, echt skiweer (Kaiserwetter noemen ze dat in Oostenrijk) wat we dan ook met veel plezier gedaan hebben. Helaas was er een klein ongelukje op de piste en werd de ambulance opgeroepen en deze persoon werd zelfs met de helicopter naar het ziekenhuis in Dornbirn gebracht. Op dinsdagavond stond een bijbelstudie op het programma.
Op woensdag hadden we een jarige kok in ons midden, daar werd natuurlijk eerst de nodige aandacht aan gegeven. Hij moest een nauwkeurige APK keuring ondergaan wat wij wel nodig vonden met een kok boven de 70 jaar.
Iedere morgen vertrokken we weer naar de piste, en onder de deskundige begeleiding van de skibegeleiders konden de gasten de helling af in de zitski’s. Met de lunch verzorgde onze kok nog een warme versnapering, die hij speciaal kwam brengen. Om een uur of drie vertrokken we moe maar voldaan terug naar Hollandheim, waar we een beetje konden uitrusten om na het eten nog naar het zwembad in Lingenau te gaan welke speciaal voor ons geopend was,
Het weer was op donderdag niet zo mooi als de vorige twee dagen maar we gingen toch omdat dit de laatste mogelijkheid was om nog te skieën. Maar toen we boven waren regende het en het zicht was ook niet zo goed en besloten om die morgen maar één keer naar beneden te gaan. Gelukkig werd later op de dag het zicht wel beter zodat ook de middag groep nog de mogelijkheid kreeg om van de sneeuw op de piste te genieten.
Op donderdagavond begonnen we met een uitgebreid diner welke door het keukenpersoneel weer uitmuntend was klaargemaakt. De rest van de avond stond in het teken van de bonte avond waar meerdere personen die voor de eerste keer meegingen een proeve van bekwaamheid af moesten leggen. Na deze test waren ze reuze blij en kregen ze allemaal hun fel begeerde Ichthusdiploma. Ook werd aandacht besteed aan het “kookechtpaar” die na vele keren gezegd te hebben te stoppen nu toch echt voor de laatste keer mee geweest zijn. Heel hartelijk dank voor de vele maaltijden die je met liefde voor ons uitgezocht en gemaakt hebt.!
Tja, en toen was het alweer vrijdag en werd iets later dan normaal ontbeten omdat we die dag met z’n allen lopen naar de Diedamskopf. Op de vrijdag mag de bus niet gebruikt worden omdat de chauffeur overdag de rust moet nemen om ’s nachts te kunnen rijden. De Didamskopf is een berg op loopafstand van Hollandheim. Het was heerlijk vertoeven daarboven op de berg in het zonnetje terwijl we genoten van het uitzicht en de lunch. Er zijn er nog een paar een stukje door de sneeuw de berg opgelopen. Toen we om half drie uur weer terug waren moesten de koffers gepakt worden en de bus geladen worden. Ook werd voor het verlaten van Hollandheim nog een groepsfoto gemaakt omdat door alle drukte daar nog geen tijd voor was. Om 5 uur gingen we lopen naar restaurant Ur Alm om daar ons diner te gebruiken. Bij binnenkomst waren alle tafels al gedekt en konden we onder het genot van een heerlijk drankje nagenieten van onze winterreis. Om 20.00 uur kwam Jacco onze chauffeur in Oostenrijk ons met de bus ophalen en konden we allen instappen. Velen hebben de reis slapend doorgebracht en stapten pas weer in Didam uit de bus bij Juffrouw Tok waar de ontbijttafel klaar stond. Na het ontbijt namen we afscheid van elkaar en gingen tegen 10 uur richting Hoevelaken. Het laatste stukje van onze winterreis waar we om 11.00 uur aankwamen waar we opgewacht werden door meerdere familieleden. We zijn dankbaar dat het zo goed verlopen is en dat we weer veilig thuisgekomen zijn. Helaas moesten we 1 persoon achter laten in Dornbirn, maar zijn vader was naar het ziekenhuis gekomen om hem daar te vergezellen.
Op maandag 25 april mocht ook hij met de ambulance naar huis.